Recensie: De taarten van Marie

Titel: De taarten van Marie
Schrijver: Claire Sandy
Uitgever: De Fontein
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 320
ISBN: 9789026136979

Marie Dunwoody probeert alle bordjes draaiende te houden: haar tandartspraktijk (haar concurrent betrekt een pand in de straat), haar huwelijk (haar mans baan staat op de tocht), haar tienerzoon Angus (die duidelijk iets verzwijgt, maar wat?) en haar negenjarige tweeling Iris en Rosie (die op hun eigen manier voor het gezin zorgen). Ondertussen komt ze overal haar buurvrouw tegen, de perfecte Lucy die haar leven in balans heeft en geroemd wordt om haar bakkunsten.
Marie voelt dat ze faalt. Maar dan krijgt ze het beste bakboek aller tijden in handen en weet de oplossing: als ze de perfecte cake kan bakken, dan volgt de rest vanzelf!

Ik heb zoveel leuke recensies over dit boek gelezen en toen het toevallig bij de nieuwe boeken in de bieb lag, pakte ik het als eerste! Die moet ik lezen! Ze hebben het boek ook niet lang gemist, want binnen een week had ik het uit. Ik durf oprecht te zeggen dat dit verhaal me erg kon boeien en dit zeker geen verspilling van vrije tijd was.

Marie lijkt op het eerste gezicht een hele normale moeder, maar na een aantal bladzijden zie je al dat ze toch wel erg druk is. Ze is erg druk, en haar kinderen maken het er niet makkelijker op, maar soms toch wel wat leuker. Het boek bevat veel passages waarin er onvoorspelbare dingen gebeuren, en niet altijd heeft Marie de hoofdrol, maar ook vaak zijn het haar kinderen die het verhaal levendig houden.

Zelf ben ik echt een bak-fan, maar door dit boek zou ik niet snel beginnen met bakken. Het lijkt net alsof het één grote strijd is om je beslag uit te smeren in het bakblik en je afwas even snel te doen. Je kunt goed zien dat Marie echt jaloers is en daarom aan het bakken gaat, en wat ik erg mooi vind, is dat na een tijdje het ook echt goed gaat en dat is niet het enige resultaat.

Soms werd het alleen wel een beetje langdradig. Alsmaar de jaloezie en het bakken en de problemen met haar man die omhoog kwamen. Dan zie je dat een boek soms gewoon té goed eindigt, alles valt precies op zijn plek. Aan het eind heb ik wel even gelachen, omdat er zoiets onzinnigs gebeurt met Maries zoon. Ik had liever gezien dat niet alles op zijn plek viel zodat er nog een deel is wat je zelf kunt invullen.

Over het algemeen vind ik "De taarten van Marie" een heel erg leuk en vooral gezellig boek. Als je het nog niet gelezen hebt, moet je dat zeker doen! Ik geef het boek een 8/10.