Titel: Zac & Mia
Auteur: A.J. Betts
Uitgever: Blossom Books
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 303
Zac (17) heeft leukemie en ligt in het ziekenhuis waar hij niet uit zijn kamer mag en alleen het gezelschap van zijn moeder heeft. Dan komt Mia op de afdeling, ze heeft botkanken en heeft een grote kans te genezen, maar houdt haar ziekte verborgen voor iedereen die ze kent, bang om haar vrienden kwijt te raken. Langzamerhand komen ze met elkaar in contact en ontstaat er een bijzondere vriendschap, die doorgaat zelf nadat ze uit het ziekenhuis zijn.
Het verhaal speelt zich af in een situatie waarin geen een tiener in terecht zou willen komen. Het geeft een goed beeld van de gevoelens en de omgeving waarin Zac en Mia zich bevinden en gedragen, hoe moeilijk het wel niet is om met kanker om te gaan en hoeveel kracht het vergt om iedere behandeling te ondergaan. De karakters van de twee zijn compleet verschillend, Zac is zachtaardig, lief en moedig en Mia is eigenwijzer, emotioneler en ongeloviger. Doordat Mia veel vervelender en irritanter was om te lezen, kon ik me daar niet goed mee inkeven, terwijl ik bij sommige teksten van Zac een traantje wegpikte.
Het boek is dik, dat betekent in dit geval ook dat er veel vertelt wordt en goed uitgebreid zodat de details goed verwoord zijn. De voorkant vind ik mooi, omdat er een onduidelijke foto is, met bovenaan de kaft een korte tekst die een klein maar niet al te verklappend beeld geeft van het boek. Het boek is opgedeeld in drie delen. Het eerste wordt verteld vanuit Zacs gedachtes, het tweede vanuit dat van Zac én Mia en het derde vanuit Mia's gedachtes.
Ik vind het verhaal erg mooi vormgegeven, er wordt gebruik gemaakt van meerdere plaatsen die allemaal duidelijk omschreven worden en die ik herken als ze later in het boek weer gebruikt worden. Het verhaal is net een grote puzzel waar telkens weer een stukje bijgevoegd wordt zodat het duidelijker wordt wat er aan de hand is.
Ik vind de verhaallijn erg interessant, niet voorspelbaar en ontroerend; ik heb meerdere malen tranen gelaten. Ik geef het een 4,5/5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten