Recensie: De Engelenmaker

Titel: De engelenmaker

Auteur: Stefan Brijs

Uitgever: Uitgeverij Atlas

Jaar van uitgave: 2005

Bladzijden: 428

ISBN: 9789045013848

Op 13 oktober 1984 keert na een afwezigheid van bijna twintig naar Doktor Victor Hoppe terug naar zijn geboortedorp Wolfheim, vlak bij het drielandenpunt in de buurt van Vaals en Aken. De bekrompen dorpelingen reageren argwanend op zijn komst, zeker als blijkt dat hij drie kinderen van een paar weken oud bij zich heeft: een identieke drieling met een schrikwekkende afwijking. Na enkele bijzondere genezingen wordt de dokter toch aanvaard in het dorp en gestaag groeit zijn populariteit. Zijn kinderen zijn echter zelden te zien en dat voedt zijn geruchten. Langzaam groeit het besef dat ze alle drie ernstig ziek zijn. Maar er blijkt meer aan de hand, niet alleen de kinderen, ook met de dokter zelf die, gegijzeld door zijn verleden, een beslissing neemt die hem onsterfelijkheid moet bezorgen.

Deze psychologische roman is een van de beste boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Het verhaal is zo goed in elkaar gezet, blijft spannend tot aan het einde en is onvoorspelbaarder dan je in eerste instantie zou denken. Eerst lijkt het vooral te gaan om de kinderen van de dokter, maar langzamerhand komt de dokter letterlijk en figuurlijk steeds meer aan het woord en komen zijn gedachtes, vaak onbegrijpelijk, steeds meer naar voren. Je kunt je in eerste instantie niet voorstellen dat het er zo aan toe kan gaan in iemands hoofd, maar toch word je er helemaal in meegesleept.

Het boek is ingedeeld in drie delen, en daaronder ingedeeld in kortere hoofdstukken. Ook al wisselt het verhaal na een aantal bladzijdes van tijd, dit is niet storend voor het verhaal. Juist hierdoor wordt wat je al eerder hebt gelezen steeds duidelijker. Het is alsof de clue al aan het begin verstopt zit maar je alleen nog moet ontdekken dat je het eigenlijk al weet. In het boek verschijnen veel medische termen, dit maakt wat je leest nog echter en geloofwaardiger, ookal is in je eigen gedachte het beeld al gevormd dat niets van dit alles waar kan zijn. Wat ook een grote rol in het boek heeft, is het geloof dat de dokter zijn leven als het ware laat voorzeggen: de Bijbel voorspelt hoe zijn leven moet gaan, wat goed en kwaad is en wat de consequenties hiervan zijn.

Ik wil niet teveel over de inhoud van dit boek vertellen maar ik kan je adviseren dit prachtige boek over een ietswat gestoorde dokter en zijn drie engel-kinderen te gaan lezen. Het heeft een prachtige maar hectische verhaallijn die helemaal bij de inhoud aansluit en als je eenmaal aan het lezen komt, kom je er niet meer vanaf.

Ik geef het boek een 9/10.

Recensie: Mijn zus woont op de schoorsteenmantel

 

Titel: Mijn zus woont op de schoorsteenmantel

Auteur: Annabel Pitcher

Uitgever:  Mistral

Jaar van uitgave: 2011

Bladzijden:  239

ISBN: 9789049924430

 

Jamie is vijf als zijn zus Rose door een terroristische aanslag om het leven komt. Zelf kan hij zich er weinig van herinneren, maar het leven van het gezin staat sindsdien op zijn kop. Jamies vader probeert zijn verdriet weg te drinken, zijn moeder heeft haar gezin verlaten en Jasmine, Rose’ tweelingzus, lijdt aan anorexia. Jamie lijkt als enige gewoon door te leven. Hij gaat naar school, maakt zijn huiswerk en vindt veel steun bij zijn kat Roger. Maar het vertrek van zijn moeder, alweer eenenzeventig dagen geleden, valt hem zwaar.

Hoewel zijn vader moslims haat sinds Rose’ dood, raakt Jamie toch bevriend met de islamitische Sunya, het nieuwe meisje op zijn school. Dan gebeurt er iets waardoor hun prille vriendschap op de proef wordt gesteld en neemt Jamies leven een wending waarop hij nooit meer had durven hopen.

Mijn zus woont op de schoorsteenmantel lees je vanuit het perspectief van Jamie, een jongen die nog erg jong is en toch al met veel (culturele) problemen te maken heeft. Het boek ontroert erg door de gedachtes van Jamie. Hij weet niet goed wie hij nu eigenlijk moet geloven, zijn vader of zijn juf of niemand, maar hij kiest uiteindelijk om van alles een beetje te doen, waardoor hij zelf uiteindelijk wéér niet weet wat hij moet. Maar ondanks alle moeilijke situaties die in Jamies omgeving ontstaan, blijft hij doen wat hij zelf het belangrijkste vindt en zoekt alles zelf uit.

In het boek worden ruimtes en mensen uitgebreid beschreven. Ik heb hierdoor een goed beeld van de situatie gekregen maar toch nog wel zo dat ik mijn eigen invulling er ook aan kan geven. Zoals het shirt dat Jamie aanhoudt totdat hij zijn moeder weer tegenkomt omdat hij denkt dat zij het shirt graag wil zien, dat wel vaak genoemd wordt maar eigenlijk nooit precies beschreven wordt. Personen, zoals bijvoorbeeld Sunya, zijn duidelijke types en in het verhaal worden alle personen met elkaar verbonden: wat vinden ze van elkaar en hoe lijken ze wel/niet op elkaar. Zo blijf je tijdens het lezen telkens het verband zoeken en vinden tussen beide.

Dit boek heeft iets moois waardoor je maar blijft lezen. Het einde lijkt steeds te komen maar de gebeurtenissen stapelen zich maar op, maar toch vliegen de bladzijdes toch voorbij. Er komen en gaan personen in het verhaal, maar toch blijft er een vast groepje. Naast een van zijn tweelingzussen, gebeurt er ook nog wat met zijn kat, waar ik trouwens als enige in het verhaal erg om gehuild heb. Alles wat gebeurt in het boek is interessant en zorgt ervoor dat je wel door wil blijven lezen. Het enige wat mij tegenviel is dat sommige dingen die in het boek spelen aan het einde niet helemaal opgelost/uitgepraat zijn, terwijl het boek zo eindigt alsof alles weer goed is.

Dit prachtige boek raad ik iedereen aan. Ik geef het een 7/10.

Recensie: Oorlog en terpentijn

Titel: Oorlog en terpentijn
Auteur: Stefan Hertmans
Uitgever: de Bezige Bij
Jaar van uitgave: 2013
Bladzijden: 304
ISBN: 9789023476719

"Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Door de verhalen uit zijn jeugd vermoedde Hertmans dat de inhoud wel eens onthutsend kon zijn. Jarenlang durfde hij de schriften niet te openen. Tot hij het wél deed, en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde. Hij sublimeerde zijn verdriet in de stilte van de schilderkunst. In een poging dat leven te doorgronden schreef Hertmans zijn herinneringen aan zijn grootvader op. Hij citeert uit diens dagboeken en kijkt naar diens schilderijen, om uiteindelijk de ware toedracht te ontsluieren. Hertmans vertelt dit verhaal met een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers beschikken, en in een vorm die een onuitwisbare indruk op de lezer achterlaat. Oorlog en Terpentijn  vormt een aangrijpende zoektocht naar een leven dat samenviel met de tragiek van een eeuw – en een postume, bijna mythische poging dat leven alsnog een stem te geven." -Bron

Hoewel het boek voor vele prijzen genomineerd is en als prachtig wordt beschouwd, wil ik direct maar even zeggen dat ik het boek niet erg interessant vond. Het boek is ingedeeld in drie delen. Een inleidend deel, 'voor de oorlog', daarop volgt het deel wat ik erg mooi vond, het echte verhaal, en dan afsluitend een terugblikkend deel vanuit Hertmans eigen perspectief. Zoals ik al zei vond ik het tweede deel het mooist en indrukwekkendst aangezien daar echt een roman geschreven is over de herinneringen van Hertmans grootvader. De andere twee delen zijn geschreven zo dat je Hertmans stemmetje in je hoofd hoort praten, wat ik geen succes vond.

In het eerste deel begreep ik niet goed wat er nou gezegd werd. De opa van Hermans werd een beetje ingeleid en er werden wat herinneringen aan hem genoemd die mij later door het tweede en derde deel pas wat duidelijk werden. In het tweede deel is een prachtig omschreven verhaal te lezen waarin je erg realistisch met Urbain (opa) mee gaat de loopgraven in en naar zijn revalidatieplekken. Hierin wordt de blijdschap maar ook het verdriet van Urbain gemeld, door onder andere de dood van zijn vrienden tijdens de oorlog en de beschilderingen die hij maakte in kerken. Je zou dus kunnen zeggend dat de titel zijn leven symboliseert, zijn vluchtwereld en de realiteit, zijn hobby en zijn verplichtingen.

Het afsluitende deel was voor mij iets wat moest, maar van mij niet gehoeven had. In dit deel worden dan Hertmans herinneringen aan zijn opa opnieuw genoemd, maar hier met een 'oja'-moment aangezien hij weet waar het karakter van zijn opa voornamelijk vandaan komt. Dit kwam bij mij niet echt over als een gevoelig deel zoals het tweede, maar meer als een epiloog die ik niet verplicht hoefde te lezen om het boek compleet te maken. Het perspectief -het is echt geschreven vanuit Hertmans ik- was daar dan ook goed te zien en daarom kom je net zoveel te weten van Stefan dan van zijn opa Urbain. 

Het komt dus neer op een mooi tweede deel dat voor mij wel langer had mogen zijn en dan apart uitgegeven zonder het eerste en derde deel. Dat ligt waarschijnlijk aan het grote contrast van nu-vroeger en Stefan-Urbain en natuurlijk hun karakters. Ik geef het boek een 5/10.

Recensie: Pitstop

Titel: Pitstop

Auteur: Sanne Parlevliet

Uitgever: Hoogland & Van Klaveren

Jaar van uitgave: 2014

Bladzijden: 157

ISBN: 9789089671530

Sinds Arnolds vader vertrokken is, komt zijn moeder niet meer uit bed. Ze begint al te stinken. De afwas stapelt zich op. Dan komt Sjon langs. Sjon is de postbode. Protestbode, zegt hij zelf. Aan zijn fiets wappert een spandoek: SCHRIJF MEER BRIEVEN! Want e-mail kun je niet onder je kussen leggen. Steeds vaker maakt Sjon een pitstop bij Arnold, ook als hij geen post voor hem heeft. Maar Arnolds vader heeft toch beloofd om te schrijven? Waar blijft die brief dan?

In dit boek zie je hoe Arnold zichzelf helemaal alleen moet redden, en daarbij ook nog zijn moeder moet helpen. Waar zij eerder voor hem zorgde, zorgt hij nu voor haar door haar elke dag een kop thee en een broodje te geven, maar hij hoort niks van haar, en wordt daar na een tijdje boos om: zij moet toch voor hem zorgen? Niet alleen thuis heeft hij problemen, op school gaan de leerlingen zich ook steeds meer met hem bemoeien en durft hij niet meer zichzelf te zijn.

Dit boek is niet zo dik en leest lekker snel door, doordat de gebeurtenissen elkaar eenvoudig aflossen. Het niveau van het boek is niet zo hoog, en dus eenvoudig te lezen voor mensen die niet zo houden van een moeilijk verhaal. De schrijver heeft het verhaal ingedeeld in korte hoofdstukken en gebruikt eenvoudige taal.

Inhoudelijk vind ik het verhaal niet heel erg sterk, maar wel leuk bedacht. De postbode komt eerst alleen maar op afgesproken dagen even aanbellen en een pitstop te houden, maar komt steeds vaker langs en zorgt voor de nodige problemen. Het boek is daardoor wel aan de voorspelbare kant, maar een boek kan natuurlijk niet alles hebben! Verder vind ik het verhaal goed/leuk opgezet met grappige gebeurtenissen, leuke stukken waarbij Arnold zichzelf goed weet te redden en onverwachte stukken waarbij er iets gebeurt dat niet voorspelbaar is voor een jongen van Arnolds leeftijd.

Een leuk en eenvoudig boek. Ik geef het een 6/10.

Recensie: Blut!

Titel: Blut!

Auteur: Hans Mijnders

Uitgever: Columbus

Jaar van uitgave: 2014

Bladzijden: 136

ISBN: 9789095432562

Floortje geniet volop van haar leven. Ze heeft leuke vriendinnen, is smoorverliefd op de knappe Jack en gek op online shoppen. Er is maar één minpuntje: haar portemonnee is altijd leeg. Floortje maakt zich er niet al te druk om: ze leent wel van anderen. Als haar ouders voorstellen haar kleedgeld te geven en haar aanmoedigen om een baantje te zoeken, is ze meteen enthousiast. Dan kan ze eindelijk de nieuwste mobiel kopen en dat galajurkje voor het schoolfeest. Wat zal ze indruk maken op Jack! Maar Floortje rekent zich veel te rijk. Voor ze het doorheeft, staat ze weer rood en begint het lenen opnieuw. Hoe Floortje ook haar best doet haar geldprobleem te verbergen, ze raakt iedere dag dieper in de schulden. Hoe komt ze hier ooit weer uit.

Dit boek geeft een heel goed beeld wat iedereen misschien wel in mindere mate herkent: je geld is gewoon een keer op. Vooral als jongere moet je erg goed letten waaraan je je geld spendeert en dit boek laat zien wat de gevolgen zijn als je niet uitkijkt naar geld maar naar kleding, make-up of andere leuke dingen die je denkt zeker weten nodig te hebben in je leven.

In dit boek lopen de gebeurtenissen heel langzaam op, waardoor je goed bij kunt houden wat er nou precies gebeurt. Floortje is smoorverliefd en wanneer ze steeds meer in de buurt van de leuke Jack komt, vliegt het geld alleen maar harder de deur uit. Dit boek laat ook zien dat liefde echt blind kan maken. Floortje lijkt de zaken eerst goed in handen te hebben, ze weet precies wanneer ze haar rekeningen moet betalen en plant in wanneer ze het geld van haar baantje krijgt, maar blijkbaar is het toch niet genoeg.

Wat ik wel denk, is dat eerst alles overdreven gebeurt, alles gaat mis, Floortje luistert niet, wil geen hulp en verliest vriendinnen, maar toen ik bijna bij het einde was werd alles wel heel voorspelbaar en leek alles met een vingerknip weer opgelost te zijn. De enkge die nog steeds niet happy leek was Floortje, terwijl die indruk misschien wel gewekt moest worden. De emoties in het boek vond ik dus een beetje vaag, er had iets uitgebreider gesproken mogen worden.

Het is een interessant boek, maar van mij mocht het wel iets langer zijn. Ik geef het een 6.5/10.

Recensie: Hersenschimmen

Titel: Hersenschimmen

Auteur: Bernlef

Uitgever: Querido

Jaar van uitgave: 2007

Bladzijden: 181

ISBN: 9789021453194

Maarten Klein, de gepensioneerde hoofdpersoon van Hersenschimmen, verliest langzaam maar zeker zijn greep op de werkelijkheid. Hij kan heden en verleden niet meer onderscheiden, wil plotseling weer naar zijn werk en ziet zijn echtgenote voor een vreemde aan. ' Achter me in de deuropening staat een vrouw. Haar bruine haar valt met een lok schoon naar rechts over haar voorhoofd. [...] Ze houdt me in de gaten.' Meer dan een verhaal over dementie is Hersenschimmen een liefdesgeschiedenis, met een onvermijdelijk tragisch einde. 

Hersenschimmen is een van de beste boeken die ik gelezen heb. Het is erg bijzonder om door een boek te zien hoe dementie echt in je kan zitten. Door dit verhaal krijg je zelfs de indruk dat je precies gelooft wat Maarten, de hoofdpersoon, zegt: je gelooft ook niet dat hij iets gedaan heeft wat gevolgen heeft gehad voor zijn omgeving.

In dit boek volg je het leven van Maarten, die langzamerhand steeds meer dingen gaat vergeten. Toen ik dit voor het eerst hoorde kon ik me niet voorstellen dat het verhaal zo in me kon gaan zitten. Wanneer ik het boek pakte, legde ik het niet weg voordat ik steeds een heleboel bladzijdes gelezen had. Dit komt mede doordat er geen hoofdstukindeling in zit en ik er nogal aan gewend ben om per hoofdstuk te lezen, maar in dit geval vind ik deze vorm erg bij het boek passen. Je kúnt niet op een bepaald moment stoppen want er is geen stop in zijn ritme waar je even een kleine 'pauze' kunt inlassen.

De gebeurtenissen die voorkomen zijn erg alledaags. Dat maakt het des te gevoeliger voor de persoon diender leest, want je herkent zijn situatie en denkt eerst dat dit nooit bij iemand uit je eigen omgeving zal gebeuren, maar omdat Maarten zo'n alledaags mens is, met zijn kantoorbaan, zijn lieve hond en vrouw die altijd voor hem gezorgd heeft, komt de dementie echt aan, en je ziet dat het menselijk is. Het kan iedereen overkomen. Dit boek is echt het nadenken waard.

Ik geef het boek een 9/10.

Recensie: Happy Life

Titel: Happy Life

Auteur: Mascha Feoktistova

Uitgever: Bertram+de Leeuw Uitgevers

Jaar van uitgave: 2014

Bladzijden: 165

ISBN: 9789461561589

'Over de liefde kan ik zo enorm veel vertellen. Ik heb al langer dat tien jaar een vaste relatie en ben daar gelukkig mee. Mijn tips? Vertrouwen is enorm belangrijk en elkaar loslaten ook. Laat ieder zijn eigen ding doen en zorg er vooraleer dat je los van elkaar ook nog een leven hebt. Maar ook samen, blijf leuke dingen doen. Geniet!' Maar ook over: school, uit huis gaan, carrière  geld, sparen, familie, vriendschap, contact durven maken, feedback krijgen, happy zijn, 'nee' durven zeggen, hoe je over komt en nog veel meer...

Ik kende Mascha al sinds ik voor het eerst op YouTube keek. Ik kwam achter het fenomeen vloggen en ging het al snel zelf ook proberen. Ik werd erg druk met mijn eigen kanaal en vergat om goed te spieken bij anderen die er natuurlijk veel meer ervaring mee hadden. Na een tijd ben ik gestopt omdat ik het niet meer zag zitten en het liever aan anderen over liet. Maar, de blogs en vlogs bleef ik wel gewoon kijken, en al gauw was Mascha een van de enige die in mijn hoogste lijstje bleef staan: wat een topwijf!

In dit boek had ik totaal niet verwacht dat ze het over bloggen zou gaan hebben want de voorkant zij voor mij al genoeg: het wolkje waarin een paar onderwerpen staan geven bij mij al aan dat dit een leerproces voor me wordt. In dit boekje vind je veel tips en kun je je voordeel halen uit wat Mascha al eerder is tegengekomen en heeft weten op te lossen. Zelf vind ik een aardig leerzaam boekje, ik herken mijzelf vaak in haar situatie als het gaat om de liefde, carrière en school. 

Het leuke vind ik dat de hoofdstukken goed verdeeld zijn en er steeds een memootje bovenaan staat waarop staat waar staat wat er precies vertelt wordt. Verder las ik het boek zo door, het is lekker vlot geschreven. Jammer zijn de enkele spel/schrijffouten, maar ik heb me er niet extreem aan gestoord. In het boek staan ook een aantal mooie foto's waarop Mascha zelf te zien is, deze foto's lijken allen een beetje op elkaar, maar toch vind ik het wel een leuke toevoeging. 

Wil je graag tips en weetjes horen over onderwerpen die je zeker tegen gaat komen, dan kun je dit boek lezen. Voor de prijs zou ik toch eerder de bibliotheek in lopen, want het boek kun je wel in een avondje uitlezen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je er wel wat van kunt leren en eens goed na kunt denken over een nieuwe denkwijze die Mascha in het boek uitgebreid bespreekt.  Ik geef het boek een 6/10. 

Mascha's beautyblog kun je vinden via deze link: http://www.beautygloss.nl

Recensie: Villa des Roses

Titel: Villa Des Roses

Auteur: Willem Elsschot

Uitgever: Querido

Jaar van (eerste) uitgave: 1913

Bladzijden: 231

ISBN: 9789025301057

Villa des roses speelt zich af in Parijs, in het pension van Madame Brulot. In dit pension komen verschillende mensen die allen hierheen komen, vooral voor de sfeer. In dit boek wordt een observatie getoond van deze bewoners, waarin je onder andere de liefde tussen Louise, een van de dienstmeisjes, en Grünewald, een Duitser die in het pension verblijft en conflicten tussen de bewoners. 

Dit boek heb ik op aanraden gelezen voor mijn Nederlandse boekenlijst. Van meerdere mensen hoorde ik dat dit Elsschots 'pareltje' zou zijn, en ja hoor: ook ik kan jullie dit boek van harte aanraden. Het boek is erg gedetailleerd, divers en rëeel. Het boek is ingedeeld in hoofdstukken, en in ieder hoofdstuk wordt een gebeurtenis besproken. 

Het deel dat mij het meest bijbleef is het deel waarin heel het pension rond de tafel zit voor het diner met daarop volgend een feest voor mevrouw Dumoulin en dat Madame Gendron sinaasappels van de tafels steelt. Iedereen ziet het gebeuren maar zij heeft nog steeds niets door. Als men haar uiteindelijk beschuldigt, wordt zij boos en neemt wraak. Op welke manier hou ik even als verrassing, maar ik heb er stiekem wel om gelachen.

In het boek komen ontzettend veel personages voor en dit is de reden dat ik nog wel eens de weg kwijt was. Ik probeerde vooral per hoofdstuk te lezen (ik lees veel 's avonds), en eigenlijk begon er ieder hoofdstuk iets heel nieuws dus miste ik niets belangrijks. Het enige deel waar wel meerdere hoofdstukken aan geschonken wordt, is het deel waarin de liefde tussen Grünewald en Louise aan bod komt. Hierbij worden ook meerdere plaatsen omschreven, aangezien zij vaak gaan wandelen om op andere plekken dan het hotel samen te zijn.

Dit boek mag zeker een 'pareltje' genoemd worden en hoort zeker ook op jouw literatuurlijst thuis. Ik geef het boek een 8/10. 

Tip: in 2013 is de nieuwste versie uitgekomen en deze is prima te lezen!

Recensie: De taarten van Marie

Titel: De taarten van Marie
Schrijver: Claire Sandy
Uitgever: De Fontein
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 320
ISBN: 9789026136979

Marie Dunwoody probeert alle bordjes draaiende te houden: haar tandartspraktijk (haar concurrent betrekt een pand in de straat), haar huwelijk (haar mans baan staat op de tocht), haar tienerzoon Angus (die duidelijk iets verzwijgt, maar wat?) en haar negenjarige tweeling Iris en Rosie (die op hun eigen manier voor het gezin zorgen). Ondertussen komt ze overal haar buurvrouw tegen, de perfecte Lucy die haar leven in balans heeft en geroemd wordt om haar bakkunsten.
Marie voelt dat ze faalt. Maar dan krijgt ze het beste bakboek aller tijden in handen en weet de oplossing: als ze de perfecte cake kan bakken, dan volgt de rest vanzelf!

Ik heb zoveel leuke recensies over dit boek gelezen en toen het toevallig bij de nieuwe boeken in de bieb lag, pakte ik het als eerste! Die moet ik lezen! Ze hebben het boek ook niet lang gemist, want binnen een week had ik het uit. Ik durf oprecht te zeggen dat dit verhaal me erg kon boeien en dit zeker geen verspilling van vrije tijd was.

Marie lijkt op het eerste gezicht een hele normale moeder, maar na een aantal bladzijden zie je al dat ze toch wel erg druk is. Ze is erg druk, en haar kinderen maken het er niet makkelijker op, maar soms toch wel wat leuker. Het boek bevat veel passages waarin er onvoorspelbare dingen gebeuren, en niet altijd heeft Marie de hoofdrol, maar ook vaak zijn het haar kinderen die het verhaal levendig houden.

Zelf ben ik echt een bak-fan, maar door dit boek zou ik niet snel beginnen met bakken. Het lijkt net alsof het één grote strijd is om je beslag uit te smeren in het bakblik en je afwas even snel te doen. Je kunt goed zien dat Marie echt jaloers is en daarom aan het bakken gaat, en wat ik erg mooi vind, is dat na een tijdje het ook echt goed gaat en dat is niet het enige resultaat.

Soms werd het alleen wel een beetje langdradig. Alsmaar de jaloezie en het bakken en de problemen met haar man die omhoog kwamen. Dan zie je dat een boek soms gewoon té goed eindigt, alles valt precies op zijn plek. Aan het eind heb ik wel even gelachen, omdat er zoiets onzinnigs gebeurt met Maries zoon. Ik had liever gezien dat niet alles op zijn plek viel zodat er nog een deel is wat je zelf kunt invullen.

Over het algemeen vind ik "De taarten van Marie" een heel erg leuk en vooral gezellig boek. Als je het nog niet gelezen hebt, moet je dat zeker doen! Ik geef het boek een 8/10.  

Recensie: Net als toen

Titel: Net als toen
Auteur: Marc Levy
Uitgever: Boekerij
Jaar van uitgave: 2006
Bladzijden: 299
ISBN: 9789022544747 

Arthur, een jonge architect, keert vanuit Parijs terug naar San Francisco, waar hij met vriend Paul een gerenommeerd bureau leidt. Hij mist er Lauren, voor wie hij alles had opgeofferd. Om haar te vergeten vertrok hij naar Europa. Na terugkomst blijkt dat vergeefs. Als hij betrokken raakt bij een motorongeluk, wordt hij echter geconfronteerd met (inmiddels co-assistente) Lauren. Zij moet nu, door zijn hersenbeschadiging, vechten voor zijn leven. 

In dit boek zie je heel mooi weergegeven hoe mensen elkaar verliezen en toch weer terug kunnen vinden. Het boek is verdeeld in hoofdstukken en nog verder onderverdeeld in kleine stukjes waar je op verschillende plekken met verschillende gebeurtenissen meekijkt. Hierdoor is het boek heel makkelijk te volgen en ken je ieder personage uiteindelijk precies.

Het boek heb ik in een oaar dagen uitgelezen. Het is een romantisch maar toch heel simpel verhaal waardoor je zo door die 300 bladzijdes heen bent gelezen. Door het zo vaak wisselen van plek was ik soms wel even de weg kwijt, maar ik wist na een paar regels wel weer waar ik was door de omschrijvingen van plaats die er constant zijn. 

Ik vind het verhaal ondanks dat het niet erg ingewikkeld is toch wel erg mooi. De nogal onwaarschijnlijke liefde van twee personen die beide zo'n eind verhuisd zijn en elkaar toch nog weer tegenkomen is erg bijzonder maar toch niet zo simpel gemaakt dat de personen zich er zo aan over geven. Mijn eerste gevoel was dat het al snel duidelijk zou zijn voor beide wat ze eerder hadden gevoeld, maar dat bleek toch nog langer te duren door verschillende gebeurtenissen die van tevoren plaatsvonden, vooral bij een van beide zodat het gevoel er nog niet was hoe ze elkaar zouden gaan ontmoeten en de liefde terugvinden.

Een mooi, eenvoudig boek dat je zo uitleest. Maar dat betekent niet dat 'ie niet de moeite waard is! Ik geef het boek een 7/10 en ben zeker van plan meer boeken van de Franse schrijver Marc Levy te gaan lezen.