Recensie: Will Grayson, Will Grayson

Titel: Will Grayson, Will Grayson
Auteur: John Green en David Levithan
Uitgever: Lemniscaat
Jaar van uitgave: 2010
Bladzijden: 278
ISBN: 9789047703273

Will Grayson: een onzekere, charmante en slimme jongen. will grayson: melancholiek en kunstzinnig. Twee totaal verschillende jongens met dezelfde naam. Ze weten niet van elkaars bestaan. Totdat ze elkaar tegen het lijf lopen op een bizarre locatie in Chicago. Vanaf dat moment raken hun levens in een stroomversnelling die uitmondt in een kunstzinnige, flitsende musical.

In dit boek wordt er om en om een hoofdstuk verteld door Will Grayson en will grayson. De verhalen zijn eerst totaal verschillend en het enige dat ze gemeen blijken te hebben is hun naam, maar na ongeveer 10 hoofdstukken, beginnen hun levens zich in elkaar te vlechten. Hierdoor kun je zelf je kiezen wiens mening je aanhoudt, en ik kreeg ook zeker een voorkeur naar een van de twee Wills. 

Het boek heb ik eigenlijk alleen maar meegenomen omdat ik van veel andere mensen hoorde en las dat het boek erg leuk/interessant was. Zoals je ziet is de voorkant niet echt speciaal, en zelf vond ik de tekst op de achterflap wat ... matig. Hierin komt niet duidelijk over wat er nou eigenlijk aan de hand is en wordt je niet echt aangetrokken om het boek te lezen, terwijl het wel zeker de moeite waard is om dit boek vol verwarring, homoseksualiteit en onzekerheden te lezen. 

Maar, ik zou dit boek toch zeker weten wel gaan lezen. Met de gekke én normale karakters en de gebeurtenissen die plaatsvinden kun je het boek in een keer uitlezen. Als ik niet steeds 's avonds alleen tijd had, was dat ook zeker gelukt want ik heb er maar drie dagen over gedaan. Door de afwisselende hoofdstukken blijft het spannend en zelfs tot het einde was ik verrast. 

Vooral dat eigenlijk de nogal aparte Tiny in het boek de belangrijkste rol heeft vind ik interessant. Zonder hem zou de titel lang niet zo interessant zijn en het verhaal al helemaal niet. Grappig hoe een bijrol het hele verhaal kan opzetten en de weg wijst.

Het is een leuk boek en zeker de moeite waard om even te lezen. Ik geef het een 7,5/10.

Recensie: Verhalen voor onder je kussen

 

Titel: Verhalen voor onder je kussen
Auteurs:
Khadija Arib
Caja Cazemier
Daniëlle Bakhuis
Khalid Boudou
Joost Heyink
Manon Sikkel
Uitgever: Ploegsma
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 122
ISBN: 9789021673950

Dit boek maakt deel uit van de campagne Maak Seks Lekker Duidelijk. In dit boek maken vijf verhalen en twee strips hun punt over seks, en hoe het kan gaan. Dit is gedaan op verhalende manier, waarbij er nog best een verschil zit tussen de verhalen. Je ziet spanning, uitdaging, zenuwen, spijt en natuurlijk verliefdheid aan bod komen. Wil je meer weten over liefde en seks, kijk dan op www.sense.info.

Ik nam dit boekje mee omdat het echt een heel leuk boekje is, en ik zag dat het ook nog eens is in verband met deze coole campagne. Het boek is zeer gericht op mijn leeftijdsgroep, dus ik hoop er ook veel mensen van mijn leeftijd enthousiast over te maken, want ik vind het een leuk boekje, met de vijf nogal uiteenlopende verhalen.

In de verhalen worden ook homoseksualiteit, naaktfotoproblemen en lovergirls/boys vermeldt, en hoe je snel je erin kunt trappen. Ook zitten er twee strips in van een paar bladzijden, maar deze spraken mij minder aan... Misschien omdat ik de seksgrapjes niet altijd helemaal begrijp. De verhalen vind ik wel erg leuk.

Het verhaal dat mij het meeste aansprak was het verhaal waarmee begonnen wordt. Dit is Sukkel voor de liefde van Daniëlle Bakhuis. In dit verhaal is een meisje smoorverliefd op de knapste jongen van school, en als hij dan haar nummer vraagt, loopt ze ook helemaal in de wolken. Hij is superlief tegen haar en door middel van Whatsapp worden ze steeds closer. Eigenlijk wil hij wel een keer wat van haar zien, en zij stuurt een foto van haarzelf als ze in bad zit. Ookal heeft zij ingesteld dat hij de foto maar een seconde kan zien, hij heeft de foto toch in handen gekregen en aan iedereen laten zien.

Dit is iets wat erg actueel is en zeker weten ook in mijn omgeving gebeurd is, maar ja, wat doe je eraan als verliefde puber? Dit verhaal laat de waarheid goed zien, en ook de gevolgen ervan. Ook krijg je een duidelijke indruk wat ouders doen in het proces waarbij de puber uit is op de liefde en voor de eerste keer seks zal hebben, wat ik in sommige verhalen wel hilarisch vond.

Het meest aansprekende verhaal, welke ik het minst leuk vond door de gebeurtenis die er plaats vond, is het laatste verhaal. Lisa, van Khalid Boudo. Hier misleidt een meid een jongen, die het gewoon echt niet ziet. Zij laat hem alles 'ff' betalen, en op het laatst blijft hij zitten met de creditcard van zijn vader, in de problemen omdat hij met Lisa naar een duur hotel is gegaan en haar neven hadden gezegd alles wel terug te betalen. Niet dus.

Van dit verhaal werd ik zelfs een beetje boos. Komop, word wakker Tom! Je ziet toch dat het niet goed is met die Lisa? Ze is een hoer! Maarja, het gebeurt, en ook zeker weten in het echt.

Dit boek laat je door middel van verhalen die verzonnen zijn toch de werkelijkheid proeven. Om echt iets te van seks te weten te komen zul je het alsnog zelf moeten ervaren, maar door dit boek weet je wel welke gevoelens het kan oproepen, en hoe blind je ervan kan worden.

Leuk boek, zeker een aanrader en kijk ook de campagne op bovenstaande site. Ik geef het boek een 7,5/10.

Recensie: Valentine Joe

Titel: Valentine Joe
Auteur: Rebecca Stevens
Uitgever: Chicken House
Jaar van Uitgave: 2014
Bladzijden: 168
ISBN: 9789044345223

Rose bezoekt met haar opa in Ieper de graven van de gesneuvelde soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Het graf van Valentine Joe maakt grote indruk op haar. Hij was 15 jaar toen hij stierf als soldaat. Die avond hoort Rose buiten op het plein mannen marcheren. Als ze uit het raam kijkt, ziet ze een jonge soldaat meelopen. Hun blikken kruisen elkaar...

In Valentine Joe komt een mooi verhaal naar voren over een soldaat die vecht, maar eigenlijk nog te jong is. Op wonderbaarlijke wijze hoort Rose 's nachts wat geluid, en gaat op pad. Vervolgens komt zij in de wereld van Joe terecht, in het verleden dus. Niemand behalve hij en een hondje, Tommy, kunnen haar horen.

Het verhaal is gebasseerd op een waargebeurd verhaal, maar toch is er een flinke draai aan gegeven. Achter in het boek staat hoe Rebecca Stevens op het verhaal is gekomen, maar toch denk ik dat dit iets meer in het boek verwerkt kon worden. Het lijkt haast wel een sprookje.

Toch vind ik het verhaal erg leuk om te lezen. Ik heb het dan ook binnen een paar dagen uitgelezen. Het boek is voor kinderen vanaf circa 12 jaar, wat ik wel duidelijk kon merken aan hoe het verhaal loopt en ook de schrijfwijze: niet te moeilijk. Het loopt lekker vlot door, de gebeurtenissen zijn logisch, maar soms wel wat te magisch, Rose is opeens in een heel andere tijd en ruimte. 

De personages zijn leuk en spreken aan. Rose is een vrolijk, maar toch lichtelijk timide meisje, terwijl haar opa, Brian, graag met iedereen een praatje maakt en zo ook in het boek steeds meer personages door hem verschijnen, zoals zijn nieuwe maatje, de mevrouw van het hotel waar ze overnachten. Verder blijft ook het hondje, Tommy, het hele boek meelopen. Zo blijf je als lezer een goede houvast hebben. 

Leuk boek voor de wat jongere jeugd, met een interessant verhaal waar een leuke draai aan is gegeven. Ik geef het boek een 7/10.

Recensie: De belevenissen van een muurbloem

                                         

Titel: De belevenissen van een muurbloem

Auteur: Stephen Chbosky

Uitgever: PYA, Prometheus Young Adult

Jaar van uitgave: 2011

Bladzijden: 253

ISBN: 9789044617368

Charlie gaat naar de bovenbouw. Hij is zeker geen sukkel, maar populair is hij ook niet. Zijn verlegen, hyperintelligente en sociaal onaangepaste karakter zorgt ervoor dat hij een muurbloempje blijft. Charlie probeert op zijn eigen manier vat te krijgen op de wereld van dates, familiedrama's, seks en drugs. Gelukkig heeft hij vrienden die hem hier af en toe bij helpen. Op zijn eigen unieke, aandoenlijke en aangrijpende manier vertelt Charlie zijn verhaal aan de enige persoon die hij vertrouwt.
Aan jou.

In de belevenissen van  een muurbloem schrijft Charlie brieven naar een jongen die hij niet kent, maar hij heeft wel via-via zijn adres gehoord en besloot brieven naar hem te schrijven. Charlie schrijft heel erg eerlijk hoe hij zich voelt en wat er gebeurd is, en ik had tijdens het lezen steeds het idee dat de ontvanger van deze brieven ieder moment terug kon gaan schrijven, maar natuurlijk gebeurde dat niet.

Wat ik het mooiste aan dit boek vind, is het karakter van Charlie. Ik ken geen een jongen die bij zoveel betrokken raakt en zo in de war is van wat hij nou eigenlijk moet denken en vinden. Zo komt hij op een nieuwe school en krijgt een paar vrienden, waarvan hij op een meisje verliefd wordt, en dat blijft het hele boek zo, maar toch probeert hij wat met een ander meisje. Door die vrienden raakt hij eigenlijk overal betrokken bij, begint hij te roken en gaat zelfs aan de drugs.

Ik vond het boek erg plezierig om te lezen door deze stijl van schrijven. Het doet me een beetje denken aan de eerste literatuur, waarbij met ook alleen maar door middel van brieven een roman schreef. Charlie vertelt erg duidelijk wat hij meegemaakt heeft, en dit wordt vaak nog wel een keer verder in het boek herhaald, wat logisch is door deze vorm van briefschrijven. Hij denkt soms wel wat anders dan andere jongens van zijn leeftijd en er komt dus ook vaak wat onverwachts uit zijn mond, wat door het einde van het boek te lezen mij wat duidelijker maakte.

Dit boek zou ik zeker aan iedereen aanprijzen, het sprak mij erg aan en liet me op bepaalde momenten zelfs een glimlach op mijn gezicht toveren. Charlie is een leuk persoon om bij mee te lopen.

Ik geef het boek een 8/10.  

Recensie: Mammoet Op Zondag

Titel: Mammoet op Zondag

Auteur: Maarten 't Hart

Uitgever: Arbeiderspers
Jaar van uitgave: 1977

Bladzijden: 246

ISBN: 9789029590549

In Mammoet Op Zondag vertelt Maarten in de ik-perspectief over zijn leven, van jong tot steeds ouder, over gebeurtenissen die indruk op hem gemaakt hebben en iets speciaals hadden. In het boek zitten 18 korte verhaaltjes, in ieder verhaal is hij op een andere leeftijd en met een andere omgeving, wat zorgt voor verhalen van verschillende onderwerpen, waaronder vrouwen, wetenschap en de natuur.

In dit boek vertelt hij over zichzelf (of in ieder geval een persoon d.m.v. ik- perspectief die over zijn leven vertelt) die de meest normale maar ook absurde dingen meemaakt. De verhalen worden allemaal vertelt in ongeveer 14 bladzijden, maar tijdens het lezen voelde het als veel langer, omdat de gedachtes van Maarten (de persoon heet ook Maarten, vandaar dat de bedoeling waarschijnlijk is dat het over hemzelf gaat) heel uitgebreid verwoord worden, wat het soms wat langdradig maakt.


Het verhaal wat bij mij het meest is blijven hangen is het hoofdstuk 'Derde Liefde', waarin Maarten nog erg jong is. Er komt een mevrouw in het dorp wonen die er erg aantrekkelijk uit ziet, en dat vindt Maarten ook. Hij liep elke dag langs het raam en zwaaide naar haar, en kwam later in gesprek met haar toen zij op de bus wachtte. Het verhaal loopt zo dat Maarten eigenlijk helemaal in verwarring is door die mooie vrouw, en dat hij daardoor ook gekke keuzes maakt en er later pas aan denkt dat het zeker enorm zal opvallen. Dit hoofdstuk vind ik daarom ook erg leuk.


Ik vind dat het ene deel wat mooier uitgewerkt is dan het andere, dat komt onder andere door het thema wat erin vermeld wordt, maar ook door de manier van inleiden en afsluiten. Het is best storend als in het ene verhaal niet goed afgesloten wordt, en als je dan begint aan het volgende verhaaltje, je eigenlijk nog aan de gedachten denkt van Maarten in het vorige verhaal, terwijl omdat hij ouder wordt, er nog wel eens wat verandert. Dit is lang niet altijd aan de orde, maar komt toch wel een enkele keer voor. Net iets waar ik me een beetje aan kan storen.


De thema's die vertelt worden vind ik wel interessant. Het is grappig dat doordat je zoveel verschillende dingen van hem hoort, je precies zijn karakter te kennen krijgt. Ik weet dat hij nogal verlegen is bij de vrouwen, maar toch graag met ze om gaat terwijl hij al getrouwd is. Ook weet ik dat hij erg slim is, maar toch wel vaak stomme keuzes maakt, waar hij later pas achter komt.


Ik vind de verhalen erg leuk, en omdat het natuurlijk over deze ene persoon gaat die steeds ouder en 'wijzer' wordt, goed chronologisch in elkaar gezet. De thema's spreken mij aan en Maarten 't Hart kan mooi schrijven, hij legt alles duidelijk uit, hoewel soms wat te langdradig.


Ik geef het boek een 3,5/5.



Recensie: The Fault in Our Stars

Titel: The Fault In Our Stars
Auteur: John Green
Uitgever: Penguin Books
Jaar van uitgave: 2013
Bladzijden: 313
ISBN: 9780141345659

Despite the tumor-shrinking mediacal miracle that has brought her a few years, Hazel has never been anything but terminal, her final chapter inscriped upon diagnosis. But when a gorgeous plot twist named Augustus Waters suddenly appears at Cancer Kid Support Group, Hazel's story is about to be completely rewritten.

Dit boek heeft mij een lach en een traan op mijn gezicht laten toveren, maar zeker ook verbazing en zelfs soms een steekje jaloezie. Ik heb het boek nu pas gelezen- ja nu pas!!- terwijl ik de film al gezien heb, terwijl ik nog zo met mezelf had afgesproken... Maar toen ik de kans kreeg om de film gaan kijken heb ik dat naruurlijk direct gedaan. Dit was de reden dat ik tijdens het boek steeds vaker verrast werd. De relatie tussen Hazel en Augustus wordt zo ontzettend prachtig omschreven, dat ik soms zelfs bij de woordkeuze alleen al een traan liet gaan. En heel eerlijk, zelfs meer dan bij de film.

Ik heb het engelse boek gelezen, en ga later de nederlandse versie nog lezen om een vergelijking te kunnen maken. Ik vond het prachtig hoe John Green vertelt over de diagnose die Hazel heeft, want tussen alle moeilijke woorden door, is het ook te begrijpen. De emoties die het boek weergeeft vind ik zo mooi, ik zou willen dat iedereen zoals Hazel en Gus zou kunnen denken. Ze zijn zo slim, verstandig en lief, en dat tijdens de diagnose die ze weten.

De andere personages, ookal komen ze helemaal niet uitgebreid voor, zijn net zo mooi. Als ik kijk naar Isaac, dan vind ik hem precies zo mooi omschreven als de ouders van Hazel, maar ook die van Gus. Allen in een bijna zelfde omgeving, maar toch erg verschillend. Ik kon me inleven in allen van hen, wat ik fijn vind als ik eenmaal in het boek zit. Ik wil niet een hekel hebben aan een van de personages door hoe hij/zij omschreven is.

Op een gegeven moment kwam ik richting het eind, en wilde ik niet eens meer verder lezen. Het eerst kijken van de film was misschien toch niet helemaal een goed idee, want ik wist al wat er komen zou: de dood. Maar na even erg veel moed verzamelen, begon ik tich aan het einde en heb ik erg veel gehuild, terwijl ik het o-zo-prachtig vond. Het boek is gewoon helemaal tot in de puntjes af. 

Door dit verhaal, maar ook de reacties en recensies van anderen die mij voorgingen, ga ik zeker de andere boeken van John Green lezen, en zover als dat kan in het engels. Zo weet ik zeker dat het zo overkomt als Green het geschreven heeft en wilde dat ik het ging lezen. Het meest benieuwd ben ik naar Will Grayson, Will Grayson, en die komt dan ook binnenkort voor mij binnen bij de bibliotheek. Maar ik ga ook zeker Eeen Weeffout In Onze Sterren lezen. 

Wat een prachtig boek, tot in de puntjes afgewerkt. ik heb gehuild, gelachen, was verbaasd en vooral verrast. Ik geef het een 5/5. 

Recensie: 'De dag dat alles anders werd'

                           

Titel: De dag dat alles anders werd

Auteur: Jennifer Castle

Uitgever: The house of books

Jaar van uitgave: 2012

Bladzijden: 367

ISBN: 9789044333787

Wat als je ouders en je broer omkomen bij een auto-ongeluk? Als Laurel 16 jaar is overkomt het haar en staat ze er vanaf dat moment alleen voor. Her verandert lles. Hoe ze omgaat met haar beste vriendin, hoe ze denkt over jongens: benaderen die haar nou wel of juist niet uit medelijden? En wat moet ze met de buurjongen, David? Zijn moeder kwam ook om bij het auto-ongeluk. David, die ze - hoe onmogelijk ook - zo aantrekkelijk vindt. Hun levens zijn vanaf die dag voor altijd met elkaar verbonden. Een band die hen allebei verandert op een onverwachte manier.

Het verhaal is erg mooi geschreven. Je ziet hoe Laurel moeite heeft met de keuzes die zij moet maken. De vriendschappen die zij sluit bijvoorbeeld, zijn lang niet altijd makkelijk. Het gevoel dat ze alleen maar bevriend willen zijn omdat het ongeluk is gebeurd, vind ik erg realistisch te woord gebracht. Laurel is zo assertief, erg terecht want iedereen wil haar helpen en als ik in haar schoenen stond, zou ik ook zo zijn.  Ik kon me erg goed in haar verplaatsen, vooral omdat zij, net als ik, ook haar examen doet. Door dit boek zie je hoe mensen die iets meegemaakt hebben zich voelen.

De andere personages in het boek zijn stuk voor stuk erg verschillend, en vatten de gebeurtenissen erg verschillend op. Zo ziet David de gebeurtenissen vanuit een heel ander perspectief en gaat er dus ook heel anders mee om doordat zijn vader nog leeft en hij de hoop heeft dat hij ooit nog uit coma zal komen, maar er voor vreest dat het niet gebeurt. Andere personages zijn bang om Laurel te kwetsen, met zowel gebaren als dingen die ze zeggen. 

De opbouw van het boek is erg goed. De gebeurtenissen volgen elkaar naadloos op en de verhaallijn wordt er niet voorspelbaar van. De liefdes die plaatsvinden zijn maar op bepaalde plekken, en daar blijven ze ook. De ruimtes zijn goed beschreven en de tijd is ook goed. Het boek is redelijk dik, dat komt omdat het verhaal mooi is uitgewerkt en de personages goed zijn beschreven. Van mij had het verhaal nog wel verder door mogen lopen, het was zo'n plots eind. 

Doordat het boek ongeveer vijfendertig hoofdstukken is, kan je het boek makkelijk een keer dichtslaan. Bij sommige boeken vind ik het zo'n probleem dat je zo lamg blijft hangen in een enkele gebeurtenis, en hier is dat totaal niet het geval. Het is wel zo, dat telkens als ik het boek weer opende, ik eerst weer even im het verhaal moest komen. Dit komt omdat een nieuw hoofdstuk vaak in een andere ruimte plaatsvindt, dus ook met andere personen. Ik vond dit niet erg storend.

De dag dat alles anders werd is een mooi verhaal met Laurel als hoofdpersonage die je overtuigt van het realisme van haar gevoelens. Ik geef het boek een 4/5.

Recensie: 'Achter de draad'

Titel: Achter de draad
Auteur: Hans Kuyper
Uitgever: Leopold
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 183
ISBN: 9789025864965

Het is 1916, Europa is in oorlog. Een elektrisch hek van honderden kilometers lang maakt het oversteken van de grens tussen Nederland en België bijna onmogelijk. Mars woont met Geert vlak bij die dodendraad, zoals het levensgevaarlijke hek al snel wordt genoemd. Geert is de leider van een groep smokkelaars die mensen en goederen over degrens brengt. Mars mag niet mee op die tochten, maar op een dag ziet hij zich gedwongen toch zelf de dodendraad over te gaan, het bezette België in.

Ik zal het maar gelijk melden: ik vind het boek echt een prachtig geschreven. Wat Mars allemaal meemaakt is erg bijzonder, maar toch mogelijk. Wat je al wist over de Eerste Wereldoorlog, wordt in dit boek bijgevult met de persoonlijke ervaring van een jongen van 13, bijna 14. Door Mars' eigenzinnige karakter beleeft hij zoveel dingen en denk je ook soms 'doe nou niet!', maar uiteindelijk blijkt zijn keus toch goed. Dit boek kan je steeds weer verbazen en andere keuzes laten zien dan de normale.

Je kijkt als lezer mee met Mars', maar wel in het alwetende perspectief. Dat is erg mooi, want zo wordt de spanning in dit geval optimaal behouden. Dat is in dit boek sowieso het geval, er zijn veel momenten dat de spanning stijgt en langzaam afzakt, maar toch weer stijgt. Mars' karakter is de bron hier vooral van. Het boek is niet alleen spannend, er zijn ook momenten waarbij het boek zielig, romatisch of lachwekkend is.

Het boek is opgedeeld in delen. Deze heten voor de draad, over de draad en achter de draad. De titels zijn mooi gekozen, ze passen goed op de plaats waar ze staan. Verder heeft bijna elke gebeurtenis een nummer... Zo zijn er in totaal meer dan 35 hoofdstukjes. Soms wel storend omdat je gewoon in een streep door wil lezen, maar ook altijd makkelijk als je je boek dicht wil gooien, goed eindpunt is altijd te vinden. 

De vormgeving van het boek sprak mij ook erg aan. De voorkant roept vragen op, en wanneer je het boek uit hebt, snap je precies van elk onderdeel wat het is, vooral in dit verhaal. Op de binnenkant van de kaft staat een kaart met de belangrijkste punten erop. In een verhaal als deze vind ik dat echt een must. Al die plaatsnamen moet ik voor me kunnen zien en dat werkt op deze manier erg goed. 

Dit boek blijft verrassend tot het einde. Alhoewel ik normaal liever ontroerende boeken lees, heeft deze mij toch ook erg vermaakt. Ik geef het een 5/5.

Academia Literatuurprijs

De Academia Literatuurprijs is een jaarlijkse prijs voor het beste Nederlandstalige fictiedebuut voor volwassenen. Het is geen prijs die door literaire deskundigen wordt gegeven, maar een prijs die door de deskundige voorselectie is gekomen en waarvan de lezers van de boeken een winnaar bepalen. 

                    

De genomineerden van dit jaar zijn Hannah van Wieringen met De kermis van Gravezuid, Naomi Rebekka Boekwijt met Pels en Ineke Riem met Zeven pogingen om een geliefde te wekken. De boeken zijn te beoordelen door middel van cijfers. Je kan kiezen van 1 tot en met 4, oplopend van hoe goed je het boek vindt. Naar aanleiding hiervan wordt de winnaar op 18 september in Den Haag bekend gemaakt. Zij ontvangt dan de Academia Literatuurprijs, met een geldbedrag van 10.000 euro. 

Alle drie de boeken maakten een goede indruk op mij. Ik heb de boeken gehaald voor deze prijs, maar als ik ze gewoon had zien liggen, had ik ze zeker ook meegenomen. Een leuk detail: deze boeken hebben allemaal een voorkant met weinig informatie, en achterop een stukje info en daarna wat over de schrijver. Hoe toevallig? De boeken zijn niet dik en hebben hetzelfde formaat namelijk 20 cm hoog.

                               

Titel: De kermis van Gravezuid

Auteur: Hannah van Wieringen

Uitgever: De Harmonie

Jaar van uitgave: 2012

Bladzijdes: 106

                                      

                                      

Titel: Zeven pogingen om een geliefde te wekken

Auteur: Ineke Riem

Uitgever: Arbeiderspers

Jaar van Uitgave: 2013

Bladzijdes: 206

                                   

Titel: Pels

Auteur: Naomi Rebekka Boekwijt

Uitgever: Arbeiderspers

Jaar van uitgave: 2013

Bladzijdes: 123

De recensies van deze boeken komen binnenkort online, net zoals de beoordeling voor de prijs.

Recensie: 'Hotel de grote L'

Titel: Hotel de grote L
Auteur: Sjoerd Kuyper
Uitgever: Lemniscaat
Jaar van uitgave: 2014
Bladzijden: 228

Als je vader je beste vriend is en hij krijgt een hartaanval, en je moeder is al dood, en als je dan het hotel van je vader moet runnen, samen met je drie zussen die net zo weinig van jongens snappen als jij van meisjes, en je vader blijkt ook nog eens schulden te hebben, en je kunt alleen aan geld komen door als jongen met washandjes in je bikinitopje mee te doen aan de Miss Noordzee Verkiezing, en je hebt diezelfde dag een proeftraining voor een beroemde voetbalclub, en je bent ook nog eens smoorverliefd op het mooiste meisje van het heelal, en zij doet mee aan die missverkiezing... wat doe je dan?

Hotel de grote L is een lachwekkend boek met situaties die je nooit zou verwachten, maar toch gebeuren. Kos, de hoofdpersoon, moet zich weten te redden met zijn zussen, met wie hij totaal niet kan samenwerken omdat ze alledrie tiepetjes apart zijn. De ene depressief door liefdesverdriet, de ander druk met de enige vaste klant die de zee in wil lopen en de derde loopt rond in haar moeders trouwjurk. In dit verhaal zitten nog veel meer personen, allemaal verschillende maar gestoorde types. Het boek is zo maf als maar kan, zelfs zo dat je hardop lacht.

Het boek is zo opgebouwd dat er in elk hoofdstuk wat gebeurt dat niet te voorspellen is. Elk hoofdstuk heeft een titel met een zin uit dat hoofdstuk, maar de inhoudsopgave staat achterin dus van tevoren wist ik dit niet. Als ik dit wel had gezien, had ik alsnog niet kunnen voorspellen wat er toch allemaal gebeurde. De lachwekkende relatie tussen Isabel en Kos zorgt ervoor dat Kos nog meer in de war is, maar na elke gebeurtenis tussen hen, krijg je als lezer ook de gedachtes van Isabel te lezen, en die zijn het tegenovergestelde van wat Kos vertelt. Kos is de verteller in dit boek, hij neemt zijn dagen op als een dagboek, maar dan op een cassetterecorder. 

Het boek heeft een ietswat kinderlijke voorkant, maar zodra je het boek gelezen hebt, zie je dat de voorkant en de manier van illustreren hier perfect bij past. In het boek zelf zijn geen illustraties verwerkt, wat ik goed vind aangezien je zo je eigen beeld kan vormen van alle details die verteld worden. Het boek is gemiddeld dik, en voor mijn doen precies goed om alles te vertellen zoals dat op Kuypers manier gebeurt. 

Met Hotel de grote L is Kuyper een schat rijker. Net als in zijn andere boeken wordt dit verhaal weer verwoord in eenvoudige taal, terwijl het onderwerp helemaal niet zo eenvoudig is als het lijkt. Het boek zal verfilmt worden en draait in 2015 in de bioscoop. Ik ga zeker een kaartje kopen!

Geweldig boek, definitie van lezen met plezier. Ik geef het een 4,5/5. 

Recensie: 'Zac & Mia'

Titel: Zac & Mia

Auteur: A.J. Betts

Uitgever: Blossom Books

Jaar van uitgave: 2014

Bladzijden: 303

Zac (17) heeft leukemie en ligt in het ziekenhuis waar hij niet uit zijn kamer mag en alleen het gezelschap van zijn moeder heeft. Dan komt Mia op de afdeling, ze heeft botkanken en heeft een grote kans te genezen, maar houdt haar ziekte verborgen voor iedereen die ze kent, bang om haar vrienden kwijt te raken. Langzamerhand komen ze met elkaar in contact en ontstaat er een bijzondere vriendschap, die doorgaat zelf nadat ze uit het ziekenhuis zijn.

Het verhaal speelt zich af in een situatie waarin geen een tiener in terecht zou willen komen.  Het geeft een goed beeld van de gevoelens en de omgeving waarin Zac en Mia zich bevinden en gedragen, hoe moeilijk het wel niet is om met kanker om te gaan en hoeveel kracht het vergt om iedere behandeling te ondergaan. De karakters van de twee zijn compleet verschillend, Zac is zachtaardig, lief en moedig en Mia is eigenwijzer, emotioneler en ongeloviger. Doordat Mia veel vervelender en irritanter was om te lezen, kon ik me daar niet goed mee inkeven, terwijl ik bij sommige teksten van Zac een traantje wegpikte.

Het boek is dik, dat betekent in dit geval ook dat er veel vertelt wordt en goed uitgebreid zodat de details goed verwoord zijn. De voorkant vind ik mooi, omdat er een onduidelijke foto is, met bovenaan de kaft een korte tekst die een klein maar niet al te verklappend beeld geeft van het boek. Het boek is opgedeeld in drie delen. Het eerste wordt verteld vanuit Zacs gedachtes, het tweede vanuit dat van Zac én Mia en het derde vanuit Mia's gedachtes. 

Ik vind het verhaal erg mooi vormgegeven, er wordt gebruik gemaakt van meerdere plaatsen die allemaal duidelijk omschreven worden en die ik herken als ze later in het boek weer gebruikt worden. Het verhaal is net een grote puzzel waar telkens weer een stukje bijgevoegd wordt zodat het duidelijker wordt wat er aan de hand is. 

Ik vind de verhaallijn erg interessant, niet voorspelbaar en ontroerend; ik heb meerdere malen tranen gelaten. Ik geef het een 4,5/5.

'Sexy' recensie

Titel: Sexy
Auteur: Joyce Carol Oates
Uitgever: Van Goor
Jaar van uitgave: 2006
Bladzijden: 188

Darren is erg populair onder de mensen bij hem op school door zijn uiterlijk en zwemprestaties. Na school traint hij vaak, en op een dag biedt zijn Engels leraar aan om hem naar huis te brengen, en tijdens die rit leert hij de leraar beter kennen. Als na een tijd de leraar Engels wordt beschuldigd van seksueel misbruik, begint Darren te twijfelen: is er wat gebeurd die ene rit naar huis?

Sexy is een boek waarbij de eenzaamheid en verwarring van Darren bij jezelf lijken te liggen. De gedachten zijn zo levensecht dat als je stopt met lezen, je er toch nog over na blijft denken. Omdat Darren in het boek ook in verwarring is, heb je het gevoel alsof je zelf ook begint te twijfelen: is het nou wel of niet goed gegaan in mijn geval?

Het verhaal is erg spannend, ik werd op elke bladzijde verrast door een nieuw detail dat het verhaal vaak een tikkie onduidelijker maakte. Over het eind was ik zelfs nog verrast, zeker omdat voorgaande gebeurtenis een heel ander einde voorspeld had. Ik had er door het spanningverloop ook moeite mee om het boek een dag dicht te leggen, dus dat heb ik ook zo min mogelijk gedaan.

Het boek is ingedeeld door middel van hoofdstukken. Meestal is een hoofdstuk een nieuwe gebeurtenis of andere gedachte die toevallig langsvliegt. Als je iemand bent die graag bij een eind/begin van een hoofdstuk even afsluit om later weer op het boek terug te komen, heb je hier grote keus: het boek heeft maar liefst 64 hoofdstukken! De ene keer is een hoofdstuk erg lang, de andere keer nog geen halve bladzijde. 

Ik vind het een aangrijpend verhaal waarbij het moeilijk is te stoppen met lezen. Ik geef het een 4/5.

'Blackout' recensie

Titel: <Blackout>
Auteur: Mary Hooper
Uitgever: Ploegsma
Jaar van uitgave: 2003
Bladzijden: 144

Amy is haar vriendinnen langzaam kwijtgeraakt en kan ze niet voor zich terug winnen. Dan besluit ze om via internet een chat-vriend te zoeken. Dit lukt, en Amy leert met haar online naam 'Buzzybee' alles weten over 'Zed'. Ze sturen elkaar zelfs een foto, en Amy weet het zeker: ze moet en zal deze jongen opzoeken. Haar ouders zijn het hier alleen niet mee eens, dus gaat ze met de smoes dat ze met haar nieuwe vriendin een dag weggaat naar Zed toe. Maar die dag lijkt alles bijna te mooi om waard te zijn, en Amy en haar nieuwe vriendin Serena komen daarachter. 

In het boek lees je hoe Amy haar verhaal vertelt aan een politieagente, maar hoe verder je leest, hoe minder bewust je je daar van bent. Het verhaal wordt verteld in de ik-perspectief. Je ziet de gedachtes van Amy en komt niet achter extra informatie die de clou van het verhaal zal onthullen. 

De gebeurtenissen in dit boek zijn levensecht, en hoewel het boek al 11 jaar uitgegeven is, kan ik me nog helemaal in de situatie vinden. De chatgesprekken zijn geschreven in vaak straattaal, terwijl de rest van het verhaal erg proper geschreven is. Op deze manier is het erg duidelijk gescheiden en op een interessante manier om je aandacht bij het boek te houden.

Een beetje jammer aan het boek vind ik, is dat de hoofdstukken vernoemd zijn naar een tijd van het politiebureau, soms staat er bijvoorbeeld; '15:45, na een korte onderbreking', maar verder wordt er niets met deze titel gedaan, het heeft geen verder doel voor het boek. Voor mij was het zelfs een beetje verwarrend, aangezien ik twijfelde of de titel op een gebeurtenis in het hoofdstuk sloeg, of dat het een ander doel had. 

Ik vind de manier van schrijven erg fijn. Het is duidelijk en ik vind het verhaal zelf gewoon erg mooi, je valt binnen in een lastig onderwerp dat eerst kortaf wordt verteld, maar wat eigenlijk naar mate je aan het lezen bent, steeds verder uitgelegd wordt en je de situatie helemaal gaat begrijpen.

Mooi boek, jammer van de hoofdstuktitels. Ik geef het een 3/5.

'Berlijn, Berlin!' recensie

Titel: Berlijn, Berlin!

Auteur: Elisa van Spronsen

Uitgever: Ploegsma

Jaar van Uitgave: 2013

Bladzijden: 150

Lot is een Franse au-pair, met een passie voor het maken van films. Ze hoort dat er in Berlijn een competitie is voor film'amateurs' van haar vriendin die in Berlijn werkt, en besluit er heen te gaan. Maar dit betekent wel dat ze haar vriendje een tijd achter moet laten in Parijs, net als haar oppaskind. Maar tijdens de competitie lopen de plannen iets anders dan verwacht en vergeet ze de mensen om haar heen.

Berlijn, Berlin! is een boek voor de jeugd van ongeveer 13 jaar. Dit is in het boek zelf goed te merken door de wijze van schrijven en de verloop van het verhaal. Het verhaal is niet voorspelbaar, maar dat maakt het soms wel erg moeilijk te begrijpen doordat wat er gebeurt soms ietswat onduidelijk overkomt. Het boek leest lekker door.

De manier van de schrijver is in dit verhaal door naast de Nederlandse woorden, ook Franse, Duitse en Engelse woorden te gebruiken. Voor de moeilijke woorden staat achterin een lijst. Leuk bedacht, maar voor iemand van 13 toch net iets te ingewikkeld. De opzet is mooi. Het boek is verdeelt in hoofdstukken met een titel waar je nieuwschierig van wordt, en deze is mooi versiert met steeds een ander plaatje. De voorkant is ook mooi aangekleed, deze heeft wat weg van een collage, maar dan iets eenvoudiger, met plaatjes die het boek symboliseren.

Het verhaal zal in het echt bijna nooit voorkomen, daarom is het leuk dat het in het boek niet te voorspelbaar gemaakt is. Leuke opzet en leuk onderwerp. Het boek is niet zo dik, maar wel goed gevuld. Het leest lekker door en is super voor een meisje van rond de 13.

Ik geef het een 3/5. 

'Cocktails & Ketchup' recensie

                                    

Titel: Cocktails & Ketchup

Auteur: Maren Stoffels

Uitgever: Leopold

Jaar van uitgave: 2008

Bladzijden: 141

De zestienjarige Sofie krijgt een nieuw meisje in de klas: Lewi. Lewi is stoer en durft van alles te doen, en Sofie wordt vriendinnen met haar. Al snel leert ze meer van Lewi's vrienden kennen, ook de leuke Alex, waarop ze verliefd wordt. Haar eerdere vrienden verwaarloost ze, ze heeft het gevoel dat die niks meer voor haar zijn. Daardoor komt ze al snel alleen te staan, en al helemaal wanneer ze erachter komt dat Lewi en haar vrienden toch andere types zijn dan zijzelf aangezien ze dingen doen die niet bij Sofie passen. 

Cocktails & Ketchup is een vervolgdeel op Dreadlocks & Lippenstift en Piercings & Parels. De boeken zijn goed apart te lezen, maar de personages zijn in dit boek minder uitgewerkt. Daarvoor zou je wel een van de eerdere delen moeten lezen. Zelf heb ik een hele tijd geleden Dreadlocks & Lippenstift gelezen en wilde dit deel ook graag lezen toen, maar dit kwam er nooit van. Vandaar dat ik nu even in de schrijfwijze moest komen, en ook even moest graven naar hoe de personages ook alweer in elkaar zaten. 

De verhaallijn is erg duidelijk, maar ik vind zelf dat er teveel zaken aan te pas komen. Je ziet een heleboel personen aan het woord, zelfs Sofies vakantievriendin van het vorige boek komt nog steeds via e-mail aan het woord en dit vind ik een beetje jammer want zonder haar zou het boek ook compleet zijn. De rest van de personen hebben allemaal een duidelijk karakter dat niet verandert verder in het boek, maar toch niet voorspelbaar zijn. Het verhaal leest lekkernweg doordat aan het begin alles goed gaat en je als lezer dus niet direct aan het denken wordt gezet tijdens een van de problemen die in het boek voorkomen.

Ik vind het een leuk jeugdboek, niet te voorspelbaar wat het soms wel wat onduidelijk maakt, maar niet zo dat je er niks meer van snapt. De personages zijn leuk maar niet helemaal duidelijk, maar als je de boeken van ervoor gelezen hebt perfect te begrijpen, en de karakters zijn lang niet allemaal even belangrijk dus ik kwam er wel uit. Het loopt goed af maar had van mij ook wel anders mogen eindigen want alles valt precies op zijn pootjes terwijl er erg veel problemen waren.

Het is een leuk boek, maar er mocht iets meer achtergrondinfo zijn. Ik geef het een 3/5.

'Flikker op!' recensie

Titel: Flikker op!
Auteur: Koen Vogels
Uitgever: Free Musketiers
Jaar van uitgave: 2009
Bladzijden: 106

De vijftienjarige Sander krijgt te horen dat er een nieuwe jongen in zijn klas komt. Terwijl iedereen zich op dat moment bezig houdt met de voorbereidingen voor de talentenshow, is Sander wel nieuwschierig wie die nieuwe jongen is. De nieuwe jongen, Alex, valt direct in de smaak bij iedereen. Zo ook bij Sander, die twijfelt of zijn gevoelens wel goed zijn. Als er gevraagd wordt wie Alex een rondleiding door de school wil geven, steekt hij dan ook zijn vinger op en wordt gekozen. Langzamerhand voelt hij dat hij verliefd wordt op Alex, en durft het niemand, ook zijn vrienden niet te vertellen. Maar heel lang kan hij zijn geheim niet wegstoppen. 

Flikker op! is een boek dat een goed beeld geeft over het gevoel dat ontstaat bij de twijfels van een vijftienjarige die homo is. Zijn vrienden steunen hem natuurlijk, maar er zijn ook mensen die er niet zo blij mee zijn, en je voelt hoe hij vecht om niet te laten merken hoe erg hij dit vindt, omdat hij bang is meerdere mensen kwijt te raken. Dit is wat mij aansprak om het boek te gaan lezen.

Door de simpele verhaallijn vind ik het boek niet erg interessant om te lezen. Er wordt wel erg goed duidelijk hoe de hoofdpersoon, Sander, zich voelt, maar aan de rest van de personen in het verhaal wordt niet veel aandacht geschonken, wat ik jammer vind omdat je niet weet hoe zij erover denken. Ik denk dat de schrijver op dat gebied meer uit de alwetende verteller had kunnen halen. Alle activiteiten lopen door elkaar, waardoor het lijkt alsof de schrijver sommige delen is vergeten af te maken. 

Het verhaal leest verder wel lekker door, de gebeurtenissen zijn alledaags en je kan je in de hoofdpersoon wel inleven, ookal lukt dat bij de bijpersonen minder. Het boek had van mij wat dat betreft wat dikker mogen zijn, zodat de gebeurtenissen wat uitgebreider verteld konden worden, maar op deze manier is het voor iemand die liever geen dikkere boeken leest wel te doen.

Het verhaal is mooi, maar de uitwerking ervan minder. Ik geef het een 2/5.

'Een lied voor Jackson' recensie

Titel: Een lied voor Jackson
Auteur: Celia Bryce
Uitgever: Callenbach
Jaar van uitgave: 2013
Bladzijden: 206

Een lied voor Jackson gaat over de 14-jarige Megan, die tehoren gekregen heeft kanker te hebben. Hiervoor moet ze naar het ziekenhuis, waar ze zich eerst totaal niet thuisvoelt, omdat ze op de kinderafdeling ligt met kinderen die jonger zijn dan zij, maar ze leert ook de 16-jarige Jackson kennen, die ze eerst maar irritant vindt door zijn overvrolijke karakter. Langzamerhand leert Megan Jackson beter kennen en wordt hun band steeds hechter, zij wordt verliefd op hem maar durft het niet goed kwijt, waardoor ze ook bang wordt haar vriendinnen thuis te verliezen. 

Toen ik in de bieb zocht naar een mooi, nieuw boek, zag ik Een lied voor Jackson voorbij schieten. Eerst keek ik erlangs heen, maar werd toch wel nieuwschierig door de titel, die niets gemeen lijkt te hebben met de foto van het meisje. Ik las de achterkant en heb het boek daarna direct geleend en in mijn tas gestopt.

Ik had niet verwacht dat het boek mij zo zou raken, maar dat heeft het wel degelijk gedaan. Ik stoorde mij eerst een beetje aan het schrijfperspectief, want ik lees liever niet door de ogen van een alwetende verteller, maar toen ik eenmaal bezig was met lezen, lette ik er helemaal niet meer op. Er zijn stukken waar ik gelachen heb, zenuwachtig werd en zo snel mogelijk wilde weten wat er ging gebeuren, maar er was ook een deel waar ik een traantje weggepikt heb. 

Eerst vond ik het boek een beetje vervelend door het schrijfperspectief maar ook nog eens doordat ik aan het begin niet goed kon inschatten hoe Megan nou echt was en wat ze nou dacht. Verder in het boek werd dit veel uitgebreider verteld en grijpt het verhaal meer aan. Op een bepaald moment werd het zo leuk maar spannend, dat ik maar door wilde blijven lezen. Toen ik bijna aan het einde kwam, voelde ik het einde al aankomen, wat ikwel een beetje jammer vond maar het zij zo. Dit houdt niet in dat ik het einde niet mooi vond, want het einde is prachtig geformuleerd, veel mooier omschreven dan ik verwacht had. 

Een lied voor Jackson is een prachtig boek en zeker een aanrader. Ik geeft het een 4/5.